Van de sloppenwijk naar het paradijs

Lieve mensen!

Daar zit ik dan op Zanzibar, na er zo lang naar uitgekeken te hebben. Zoals ik in het vorige blog vertelde hebben we 4 december onze eindpresentatie gehad op Pandipieri. We verwachtten zo’n 50 mensen hierbij, maar er kwamen er uiteindelijk een stuk of 15. Zelfs de projectofficer was niet aanwezig, ach ja dat kan hier allemaal. De presentatie is prima verlopen, de organisatie is tevreden en waren erg blij met het promotiemateriaal. De laatste weken in Kisumu zijn voorbij gevlogen. Voor ons afscheid hebben we wat drank ingekocht en gezellig met de groep bij een kampvuur op Hippopoint gezeten. Vrijdagavond ben ik voor de laatste keer bij de Duke geweest. Het is heel apart wanneer ik me realiseerde dat ik op veel plekken misschien niet eens meer terugkom en mensen die ik heb ontmoet niet meer zal zien. Het afscheid hier was een stuk lastiger dan thuis, omdat ik weet dat ik familie en vrienden in Nederland wel weer terug ga zien.
Na een busrit van 6 uur kwamen we aan in Nairobi. Ik zag al meteen dat dit een hele andere wereld is dan Kisumu. De hoge gebouwen, vele auto’s, drukte, lagere temperatuur en schone straten vielen me op. Ik kreeg alleen maar meer heimwee en wilde het liefst meteen de bus weer terug nemen. Na een paar uur wachten werden we opgehaald door Harry. Hij verbleef zelf ook twee maanden in Kisumu, maar komt oorspronkelijk uit Nairobi. We konden bij hem en zijn broer in hun appartement verblijven in Nairobi. Het was leuk om hem weer te zien! We werden hartelijk ontvangen en na het diner gingen we met de taxi naar de stad. Ik voelde me niet zo lekker, want ik had een flinke verkoudheid te pakken en was doodmoe van de afgelopen week. We gingen van bar naar bar, waar ik telkens bijna in slaap viel. Ik was erg blij toen we naar huis gingen, want een bed was het enige waar ik op dat moment naar verlangde. Na een goed nachtje vertrokken we bij Harry en hebben we met z’n zessen nog even geluncht bij Java house, waar we in Kisumu ook regelmatig waren te vinden. ’s Avonds vertrokken we met het vliegtuig naar Stonetown. Toen we het vliegtuig uitstapten merkten we al meteen hoe hoog de luchtvochtigheid hier is. Super irritant als je verkouden bent! Nadat we onze bagage hadden gingen we met de taxi naar het eerste hostel in de stad. Het begon al leuk, want we moesten geld omrekenen en geen van ons wist hoe. Dus op de gok hebben we de taxichauffeur het geld om laten rekenen. Het eerste nachtje in het hostel was heerlijk. We kregen een ontbijt waar je u tegen zegt. Ik had de afgelopen drie maanden amper ei of fruit gehad dus het was echt een genot om weer eens een goed ontbijt te krijgen! We hebben de dagen in Stonetown doorgebracht met lekker door de stad wandelen, naar de kruidenmarkt (heerlijke geuren) en naar een spa! Ik had zoveel zin om naar een spa te gaan. Mijn nek zat helemaal vast en ik wilde alle Kisumu stof wel even van me af laten scrubben. Eenmaal daar moest één van ons door een man gemasseerd worden. Nou, ik ben de moeilijkste niet ;-), dus ik ging bij de man. Toen ik op de bank lag had ik er al spijt van dat ik het had gezegd. Dit was veruit de meeste hardhandige massage die ik ooit heb gehad. Eerst werd ik zo hard gescrubd dat ik dacht dat alle haren van mijn armen en benen waren gebrand door de wrijving. Later kreeg ik er nog een tweede scrubbeurt overheen. Nou dat was weer een ervaring opzich. Opgelucht dat de massage erop zat gingen we na een douche terug naar ons hostel waarna we met de taxi naar de andere kant van het eiland vertrokken. Na een uurtje rijden kwamen we aan op een van de mooiste plekken op de wereld. Het water heeft een turquoise kleur en het strand is helemaal wit (zoals de plaatjes op internet). Ik kon mijn ogen bijna niet geloven, zo paradijselijk dat het hier is. Het contrast met Kisumu is heel groot en dat was erg wennen de eerste dagen hier. Alleen al het klimaat is zo anders. Je gaat al zweten als je je grote teen beweegt. Het feit dat ik hier ben als toerist is ook raar. In Kisumu val je als blanke op en noemen mensen je Muzungu, hier lopen Masaai over het strand en het enige wat ze kunnen zeggen is hakuna matata (no worries). Ze spelen hier in op toeristen met allerlei trucjes. Er loopt zelfs een aap aan een touwtje over het strand die mij gisteren in de nek sprong. Allemaal heel leuk, maar het is wat mij betreft te gericht op toerisme. Van mij hoeft de luxe die we nu hebben niet zo nodig… Wellicht lijk ik nu wat negatief over deze vakantie, maar genieten doe ik ook zeker. Het is heerlijk om de zee in te kunnen rennen, te eten wat je zelf wilt, te chillen, lekker je eigen weg gaan etc. Vorige week hebben we gesnorkeld in een van de mooiste koraalriffen van Afrika. Het was cool om Dory van Finding Nemo eens in het echt te zien. Afgelopen zondag hebben we met dolfijnen gezwommen, wat echt supergaaf was. Met een boot gingen we op zoek naar deze mooie dieren en wanneer we ze zagen zei de bestuurder van de boot: ‘Get ready!!’ Wij “snel” de flippers aan, duikbril op en snorkel in de mond en springen. Ergens vond ik het ook wel spannend om in open zee te zwemmen. Ik was namelijk bang dat ik een walvis tegen zou komen, haha. Maar gelukkig heb ik er geen één gezien! Morgenvroeg gaan we naar Kendwa Rocks, een hotel in het noorden van het eiland. Het is leuk om weer naar een andere plek te gaan. De Fullmoonparty’s schijnen helemaal te gek te zijn daar en met kerst gaan we die meemaken. Ik kijk er steeds meer naar uit om weer naar huis te gaan. Ook al denk ik dat ook die eerste weken / maanden erg wennen wordt. Ik vier oudjaarsavond gezellig met mijn vriendinnen. Zij hebben, erg lief, gewacht tot dat ik terug kom met het vieren van Sinterklaas en Kerstmis dus we gaan gezellig gedichten voorlezen. :-)

Tot heel snel allemaal.